Week 5 en Ilha do Mel

Bom dia! Tudo bem?

 

Jaja, jullie zullen wel denken: alweer een verhaaltje! Wat snel! (nu moeten we eerlijk bekennen dat we het grootste gedeelte tegelijk met de vorige update hebben geschreven, maar we leren het wel!)

 

De laatste week van onze stage hebben we veel mogen assisteren en hechten. Er waren een aantal neurochirurgische ingrepen, een hele grote operatie waarbij zo'n beetje alle buikorganen voor een deel verwijderd werden en weer aan elkaar gepuzzeld werden en wederom vele hernia's en galblaasverwijderingen. Ook heeft Milou geassisteerd bij een operatie aan een darmtumor, die ze wilden verwijderen. Toen eenmaal de buik geopend was, bleek echter dat de hele dunne darm, lever, lymfeklieren en het vetschort onder de uitzaaiingen zaten en de tumor ingegroeid was in de maag. Na heel wat overleg en opties besproken te hebben, werd besloten een stoma aan te leggen en de buik weer te sluiten. Heel raar om mee te maken en al die uitzaaiingen in de buik te voelen. De artsen schatten dat deze man nog maar één à twee maanden te leven had. Jolijn heeft leuke ethische discussies met de plastisch chirurgen gehad, aangezien een borstvergroting de normaalste zaak van de wereld is hier (zo ook onder de residents en de geneeskundestudenten) en plastische chirurgie een booming business is. Er waren deze week veel keizersnedes en maandag leerde Milou een leuke arts-assistent van Kindergeneeskunde kennen, die Engels kon en het leuk vond om uitleg te geven. Na wat dagen gekeken en geholpen te hebben bij het lichamelijk onderzoek meteen na de geboorte, gingen we donderdag met haar mee naar de kliniek van Kindergeneeskunde. Eerst stond het onderzoek van de baby's op het programma die eventueel die dag naar huis mochten, een soort laatste keuring. We mochten helpen en we wilden eigenlijk niet meer weg uit die ruimte met alle schattige baby'tjes.. Na dit hoge cuteness-gehalte gingen we naar de afdeling Kindergeneeskunde, waar we hebben meegelopen met een visite. De artsen waren allemaal heel enthousiast en we werden erg betrokken. Een groot verschil met Nederland: de opleiding Kindergeneeskunde is hier maar twee jaar en het is absoluut geen populair specialisme.. Misschien toch maar emigreren dan?

Vrijdag alweer de laatste dag in Ana Costa:( Jolijn kwam de arts-assistent opnieuw tegen en we mochten meekijken met een keizersnede, waarbij een kindje van slechts 30 weken geboren werd. Daarna gingen we met het kindje en de arts-assistent mee naar de neonatologie-intensive care. Dit was heel bijzonder om te zien, zulke kleine mensjes.. Eenmaal terug op de afdeling afscheid genomen van de artsen, residents, operatieassistenten en ook van onze mooie blauwe pakjes:) Ongelooflijk hoe snel de maand is omgevlogen!

 

Donderdagavond hebben we als bedankje een barbecue voor onze contactpersonen en gastheren/-vrouwen georganiseerd. Keny heeft in zijn appartement een balkon met barbecue, dus dit kwam goed uit:)

Met z'n vieren inkopen gedaan in de supermarkt, maar zonder auto kom je natuurlijk niet ver met zoveel boodschappen. We namen dan ook ons karretje gewoon mee naar huis, wat na honderd meter niet helemaal de bedoeling bleek te zijn. Het personeel van de supermarkt kwam achter ons aangerend, maar de gebruikelijke tactiek van blond zijn en doen alsof je het allemaal niet snapt bleek opnieuw effectief. De jongen besloot maar met ons mee te lopen naar het gebouw en heeft toen ons karretje mee terug genomen. Toen we eenmaal alle boodschappen hadden uitgeladen in de lift, bleek hij zelfs in die paar honderd meter stapelverliefd te zijn geworden op Francesca. Het werd een gezellige avond met lekker eten en drinken en leuke mensen! Helaas betekende dit dat we veel van deze mensen voor het laatst zouden zien..

 

Vrijdag hebben we met z'n vieren het resterende eten opgegeten en hebben bij Milou geslapen. Zaterdag stond in het teken van winkelen en tas inpakken, want die avond vertrokken we uit Santos.. Eerst uiteten met z'n vieren, waarna afscheid van Francesca, en om 23:00 werden we naar het busstation gebracht, waar we ook afscheid van Yvonne moesten nemen:(

Om 0:00 vertrok onze bus naar de volgende bestemming: Ilha do Mel. We hadden een slaapbus met stoelen die volledig achterover konden en erg lekker lagen, we waanden ons in de business class. Op het bootje dat we vervolgens namen richting het eiland hebben we al dolfijnen gespot:) Om 14:00 kwamen we aan op het eiland, waarbij we echt weer back to basics gingen. Het is hier niet heel toeristisch, heel rustig. Er is een maximum aantal bezoekers op het eiland per jaar en er zijn alleen maar smalle zandpaadjes zonder auto's. Het voelt bijna als een onbewoond eiland, zeker als je buiten het 'dorpje' hostels loopt. 's Middags zijn we naar een vrijwel verlaten strand geweest en hebben een krabbenjacht ingezet.. De krabben bleken echter banger voor ons dan wij voor hen. We werden hier ook voor het eerst met de Braziliaanse insecten geconfronteerd, dus dat was veel DEET smeren..

Maandag zijn we op gehuurde fietsen (die in Nederland al lang op de schroothoop zouden hebben gelegen) het eiland gaan verkennen. Gefietst over de verlaten stranden en kleine paadjes. We kwamen op plekken terecht waarvan je haast zou denken dat je de eerste persoon bent die daar ooit is geweest. Aan het einde van de middag brak de zon door en we hebben dus ook lekker even liggen bakken;) Onze poging tot zwemmen kwam tot een abrupt einde, toen Milou op 20 cm van haar voetjes een giganische krab ontdekte.. Daarna hebben we ons niet meer verder dan onze enkels in het water durven begeven.. Knalrood, maar voldaan een lekker braziliaans vispotje gegeten. Helaas deden we een vervelende ontdekking bij ons hutje: de huisspin.. Ze zijn hier alleen iets groter dan in Nederland: zie de foto! We hebben allebei een onrustige nacht gehad met veel dromen over insecten;) 

Dinsdag zijn we met een bootje naar een ander deel van het eiland gegaan, want daar was een grot waar we naartoe moesten volgens iedereen. Het voldeed niet helemaal aan onze verwachtingen, het was meer een inham, maar het lag wel op een mooi plekje. We zijn over de stranden richting ons eigen dorp gelopen, maar kwamen tot de ontdekking dat je met vloed toch echt niet om bepaalde rotsen heen kon lopen.. Dus maar weer dezelfde weg terug! Toen we met zere voetjes aankwamen bij het haventje, zat daar ineens een zeehond! Natuurlijk even mee op de foto geweest, rastoeristen dat we zijn:) Lekker wat gegeten en met het bootje terug. 's Avonds een rustig avondje met lekker eten. 

 

Vandaag vertrekken we alweer richting de volgende bestemming: Florianopolis. We gaan met de bus en komen als het goed is vanavond aan. We zijn van plan daar surflessen en eventueel Portugees lessen te nemen. Florianopolis staat bekend als een paradijs voor backpackers, surfers en feestvierders. Niet voor niets zit er een gratis caipirinha inbegrepen bij je hostelovernachting;) We zullen jullie uiteraard op de hoogte houden van onze vorderingen;)

 

Chau, ate breve!

xx Milou en Jolijn